Verhuizing!

Deze site is verhuisd (ja, nu al - haha).
Voor meer leuke artikelen over happiness, ga naar: http://www.thehappinessproject.nl/

Het filmpje dat mijn leven niet veranderde

Tegenwoordig gaat er iedere week wel een video viral. Afgelopen week was dat het filmpje ‘Look Up’. Het verscheen in mijn tijdlijn met de titel: ‘This is a video EVERYONE needs to see. For the first time in my life, I’m Speechless’.

Nou. Ik klikken dus.

De verteller, Gary Turk, leest vol emotie een gedicht voor. Ja echt: een gedicht. Het filmpje gaat over het feit dat wij (de nieuwe generatie) alleen nog maar omlaag kijken naar onze smartphone en ons niet meer bezighouden met real life contacten. De boodschap: als je omhoog kijkt van je smartphone, ontmoet je de liefde van je leven, krijg je kinderen en sterf je gelukkig. Klinkt goed, toch?

Oordeel zelf:

Normaal gesproken zou ik dit filmpje helemaal afkraken, maar dat doe ik niet want dit is een positieve blog. Helaas zit er wel een kern van waarheid in. Het wordt alleen op een hele cliché manier gebracht. Ik heb zelf ook een ontzettende hekel aan mensen die vastgelijmd zitten aan hun smartphone. Zeker tijdens feestjes waar het gesprek op een gegeven moment dood valt, omdat iedereen even Facebook moet checken.

Toch vraag ik me af of er wel zoveel veranderd is sinds de komst van social media. Zie onderstaande foto, gemaakt in 1946 in de metro in New York.

Ik denk dat mensen die echt behoefte hebben aan sociaal contact, dat zelf toch wel opzoeken. Zo heb ik bijvoorbeeld weinig zin om ’s ochtends in de bus van half 7 te socializen. Maar er schijnt zoiets als ‘ochtendmensen’ te bestaan, die vinden dat misschien wel prettig.

Het is juist fijn dat we dankzij technologie zoveel met elkaar in contact staan. Ik heb vrienden en familie wonen in Nijmegen, Tilburg, Maastricht en zelfs Australië. Het is toch mooi dat we ondanks de grote afstand elkaar dagelijks op de hoogte kunnen houden? En datingsites, niet te vergeten! Als die niet bestonden woonden er misschien nog heel veel kerels op hun 40ste thuis bij hun moeder, terwijl ze nu de liefde van hun leven hebben gevonden via internet.

En daar is helemaal niets mis mee.  

Wat vind jij? Is het filmpje overdreven, of heb je sindsdien niet meer op je smartphone gekeken? Ik werd er in ieder geval niet echt happy van. 

Enthousiasme

                                                  

Kennen jullie dat gevoel? Veel te enthousiast aan iets beginnen, waarbij je te veel in één keer wilt doen, zodat je uiteindelijk maar besluit om een dutje te doen? Hier heb ik dus heel erg last van. Als ik iets in mijn hoofd heb, dan moet het altijd per se zo gebeuren zoals ik het me had voorgesteld. Ik stort me altijd vol ideeën in een project. Neem bijvoorbeeld deze blog. Het eerste wat ik deed na het lezen van de opdracht, was andere blogs opzoeken. Over communicatie, lifestyle, beauty, noem het maar op. Ik kwam de mooiste blogs tegen, met professionele foto’s, leuke verhalen en gelikte lay-outs.

Zodra ik (na heel veel twijfelen) het thema had vastgelegd ben ik begonnen met een blog aanmaken via blogger. Ik wilde ook zo’n mooie professionele blog, dus de standaard sjablonen waren niet goed genoeg voor me. Na een halve dag werk was ik nog niet tevreden. De eisen die ik mezelf stelde waren veel te hoog, want 1) ik kan niet omgaan met een professionele fotocamera en 2) ik ken geen HTML-codes. Ik vind het al heel wat dat ik weet dat HTML-codes bestaan.

Uiteindelijk heb ik die dag het bijltje er maar bij neergegooid en zat ik met een ontzettend rotgevoel ’s avonds op de bank. Maar eigenlijk sloeg dat nergens op. Want waar gaat het nu om bij een blog? Natuurlijk een beetje om de afbeeldingen en de lay-out. Maar lezers komen voor de inhoud. En laat ik nu net wél met Word kunnen omgaan.

Wat ik heb geleerd is dat ik niet zulke hoge eisen aan mezelf hoef te stellen. Natuurlijk heb ik grootse plannen met mijn blog, maar die hoeven niet overnight gerealiseerd te worden. Ik denk dat je door je dit te realiseren ook veel sneller positief bent over een project. Je stelt op korte termijn minder hoge eisen. Nu ben ik tevreden met hoe alles eruit ziet en ga ik mijn best doen om leuke artikelen te schrijven!

Hoe ervaren jullie dat? Laat het me weten in een reactie!

De emotiemaatschappij

De emotiemaatschappij - een hip begrip in de communicatiewereld en goed toepasbaar binnen het thema van mijn blog. Kort samengevat houdt het in dat wij mensen niet langer gezien worden als rationeel wezen, maar dat we onze beslissingen maken op basis van onze emoties. Dit zie je terug in ons gedrag. Offline, maar vooral ook online. Of dit positiviteit in de hand werkt vraag ik me echter sterk af.

Het lijkt soms wel alsof negativiteit de emotie is die de boventoon voert op het internet. Zelf zie ik het terug bij een aantal succesvolle bloggers die ik volg. Wanneer ze denken een leuke foto van zichzelf te delen, komt er een lawine aan reacties gevuld met haat en scheldwoorden.

Internet is wat dat betreft een ontzettend laagdrempelig platform geworden. Achter het beeldscherm van je laptop kun je volledig in de anonimiteit verdwijnen. En helaas wordt dat door sommigen gezien als een kans om anderen de grond in te boren. Waar dit vandaan komt? Geen idee. Diepliggende gevoelens van haat, jaloezie of onzekerheid misschien.

Het is jammer dat wij als mensen zo in elkaar zitten dat we na honderd complimentjes toch stil blijven staan bij dat ene kritiekpuntje. Als negen van de tien mensen zeggen dat ze mijn blog leuk vinden, ga ik toch kijken wat ik kan verbeteren, om die ene te overtuigen. Het is moeilijk om zelf tevreden te zijn met wie je bent, als iemand constant gemene reacties achterlaat.

Ik laat zelf bijna nooit reacties achter, niet op Facebook, niet op Instagram en ook niet op andere blogs. Waarom weet ik niet zo goed. Maar als ik zou reageren zou ik nooit zeggen dat ik iemand lelijk vind. Dat doe ik in het echte leven toch ook niet? Ik denk dat mensen eerst moeten nadenken wat hun woorden voor gevolgen kunnen hebben. Dat we tegenwoordig in een emotiemaatschappij leven klopt wat dat betreft wel. Iedereen voelt de behoefte om constant zijn mening te verkondigen. Alleen denk ik dat soms een beetje rationaliteit ook goed van pas kan komen. 

Outfit of the day

Truly Gezellig

Voor wie het zich afvraagt: de naam van mijn blog is geïnspireerd op Obama. Tijdens zijn bezoek aan ons kleine kikkerlandje had de beste man vernomen dat ‘gezellig’ een authentiek Nederlands woord is, dat niet vertaald kan worden in het Engels. Dat kwam er dus zo uit:

Obama die het hier 'gezellig' vindt en Mark Rutte die ernaast staat te glunderen. Daar word ik nou happy van! Zo’n machtige man, die op deze manier toch heel kneuterig overkomt.

5/5 happy points